Waarom is de Onbevlekte Ontvangenis de beschermheilige van de Infanterie en van Spanje, en zo geliefd bij de soldaten?
Door Cari Filii – maandag 5 december 2016
Hieronder volgt het artikel van Rafael Dávila, gepubliceerd in Actuall op 4 december 2016.
“Degene die niet kan bidden
moet de zeeën bevaren,
en zal snel leren
zonder dat iemand het hem leert.”
Deze verzen staan bij de ingang van de kapel van de Militaire Marine Academie in Marín, waar officieren van de Spaanse marine worden opgeleid.
Alleen de spirituele dimensie kan betekenis geven aan het geven van het leven en het opofferen ervan. Onze spiritualiteit heeft diepe christelijke wortels; historisch gezien is de Spaanse militair altijd een man van geloof geweest.
De deugden waar onze legers zich op beroemen, hoezeer velen het ook schokkend vinden, zijn het resultaat van hun christelijke vorming in het geloof.
Het verdedigen van het geloof, dienen voor een rechtvaardige zaak, trouw aan de koning, samen met eer en roem, zijn de drijfveren voor hun gedrag sinds de tijd van de Tachtigjarige oorlog en wat hen tot de beste infanterie van de wereld heeft gemaakt. Wanneer men dient, zelfs als dat betekent dat men zijn leven geeft, wanneer men zweert het leven te geven indien nodig, zijn geloof en nederigheid onmisbaar.
Noodzakelijk voor jou en om beter te dienen wie je leidt.
-“Als ik tegen een van hen zeg dat hij moet gaan, gaat hij; als ik tegen een ander zeg dat hij moet komen, komt hij; en als ik mijn dienaar opdraag iets te doen, doet hij het.”
-“Ik verzeker jullie dat zelfs in Israël heb ik niet zoveel geloof gevonden als bij deze man.”
Opnieuw zal een kapitein, een Romeinse centurio, verklaren:
-“Werkelijk, deze man was de Zoon van God.”
Soldaten hebben spirituele dorst om betekenis te geven aan het geven van hun leven en opoffering – “niemand houdt meer van iets dan degene die zijn leven geeft voor anderen.”
Het risico is aanvaardbaar, maar ondraaglijk als er geen spiritueel, moreel besef is. Zoals we al zeiden, heeft spiritualiteit in Spanje diepe christelijke wortels. Soldaten van Spanje, mannen van geloof en vrede.
Deze beroepssoldaten hebben in hun ambt gebeden en zich toevertrouwd. En in hun behoefte hebben ze altijd hun toevlucht genomen tot de Maagd.
De geschiedenis van Spanje is een geschiedenis van toewijding en trouw aan de Maagd Maria. Dit is overal in Spanje het geval geweest. Het is geweest, is en zal zo blijven, ook al zijn er politieke partijen die zich keer op keer verzetten en protesteren wanneer een manifestatie van geloof de straten van Spanje overspoelt.
Maar het is alsof je de hele zee in een gat aan de kust probeert te stoppen. Een soldaat zal nooit stoppen met bidden. Als we kijken naar de beschermheiligen en hymnen van onze legers, zien we hun toewijding en spirituele dimensie.
Laten we eens kijken naar het embleem van het leger, bestaande uit het Zwaard-Kruis van Santiago. De beschermheiligen van hun klassieke wapens (tegenwoordig ‘fundamentele specialiteiten’ genoemd) volgen hun traditionele gevoel:
Infanterie: De Onbevlekte Ontvangenis van Maria.
Cavalerie: De Apostel Jacobus.
Artillerie: Sint-Barbara.
Ingenieurs: Sint-Ferdinand.
En dit geldt ook voor korpsen en eenheden zoals:
Intendance: Santa Teresa.
Het Legioen: Onder bescherming van El Cristo de la Buena Muerte.
De Koninklijke Garde: Sint-Jan de Doper.
De Militaire Nood Eenheid (UME): Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans.
De Spaanse marine staat onder bescherming van de Virgen del Carmen, de “Ster van de Zee.”
En de Luchtmacht staat onder bescherming van de Virgen de Loreto.
Hun hymnen weerspiegelen ook het spirituele en christelijke gevoel.
Van de trouwe Infanterie:
“Met borst die verlangend wachtte
deze kus op het kruis
dat het symbool was van het vaderland
en het wapen waarmee ze het zouden verdedigen.”De Spaanse marine en haar “Ster van de Zee”:
“Dromend van overwinningen, liederen zingend,
zeelieden van Spanje, laten we de zeeën doorkruisen,
voor ons, glorie, legende erachter,
onder de stemmen van onze gesneuvelden,
en boven het bevel van Spanje en God.”En onze Luchtmacht:
“Blij de vastberaden hand, de roos van de wind vasthoudend
nemen we de windroos als kruis
We zullen nooit afdalen vanuit onze droom
naar een Spanje zonder glorie en zonder licht.”
Deze eerste week van december heeft een bijzondere betekenis voor de Spaanse soldaten. We noemen het “De week van de Beschermheiligen”: Sint-Barbara, beschermheilige van de Artillerie, op 4 december; de Onbevlekte Ontvangenis, beschermheilige van de Spaanse Infanterie, op 8 december; Onze-Lieve-Vrouw van Loreto, beschermheilige van de Luchtmacht, op 10 december.
Onze Onbevlekte Maagd is de Beschermheilige van Spanje omdat Spanje een geschiedenis is die Zij in haar hart bewaart, en zij is de Beschermheilige van haar Infanterie omdat zij een wandelende Maagd is, net als zij.
Op 16 januari 1761 ondertekende koning Carlos III een decreet-wet waarbij hij het “Algemeen Beschermheerschap van Onze Lieve Vrouw van de Onbevlekte Ontvangenis in alle Koninkrijken van Spanje en Indië” afkondigde.
En ze is de Beschermheilige van de Infanterie omdat de Maagd Maria een wandelaar is, altijd aan de zijde van de soldaten. Ze was daar in Lepanto toen de slag werd gewonnen dankzij het bidden van de Heilige Rozenkrans, strijdend met de rozenkrans om haar nek. En de Maagd wilde opnieuw dicht bij hen zijn. Deze keer in Nederland. Op 8 december 1585.
De Spaanse infanterie, degene die de knecht in een soldaat veranderde en hem tot heer maakte, heeft officieel de Onbevlekte Ontvangenis als beschermheilige sinds 1892, door Koninklijk Besluit van Koningin Regentes Doña María Cristina.
Het was op 13 november 1892: “Beschermheilige van het Wapen der Infanterie is Onze Lieve Vrouw de Allerzuiverste en Onbevlekte Ontvangenis, die dat al was van de oude Militaire School en dat is van de huidige Algemene Academie en van talloze Regimenten.”
Oorlog van Lepanto
Maar de band tussen de Spaanse infanteristen en de Onbevlekte Ontvangenis is zeer oud en komt voort uit het wonder dat plaatsvond bij de dijk van Empel tegenover het eiland Bomel. Het was december 1585. In Vlaanderen werd het Tercio van Francisco de Bobadilla na de inname van Antwerpen geblokkeerd en opgesloten door de Nederlandse vloot. Omsingeld en geïsoleerd werden de honger en de kou een test voor de weerstand van die Spaanse infanteristen.
Op zaterdag 7 december was de situatie hopeloos en riep Maestre Bobadilla de kapiteins en soldaten op om “te bidden zodat God hen zou verlossen van het vreselijke gevaar waarin ze verkeerden.”
“In dit alles, terwijl een vrome Spaanse soldaat een gat in de dijk aan het graven was om zich onder de aarde te verbergen voor de harde wind naast zijn tent en dichtbij de kerk van Empel, sprong bij de eerste schopslagen die hij begon te geven om de aarde te graven, een afbeelding van de allerschone en zuivere Ontvangenis van Onze Lieve Vrouw naar buiten, geschilderd op een paneel, zo levendig en schoon van kleur en schakering als wanneer het net was voltooid.”
Het beeld, tussen de vlaggen, wordt in processie naar de kerk gebracht en de soldaten bidden met geloof tot hun Onbevlekte Maagd.
’s Nachts gebeurt er iets dat niet normaal was voor die tijd van het jaar; een grote koude storm bevriest het oppervlak van het water, waardoor de infanteristen gebruik maken van de gelegenheid om uit hun belegering te komen en over het ijs lopen, de Nederlandse vloot verrassend en verslaand, niet zonder groot lijden.
Iedereen schrijft hun redding en overwinning toe aan de bescherming van de Onbevlekte en verklaart haar ter plaatse tot Beschermheilige van de Tercios van Vlaanderen, hoewel ze al lang vereerd werd, zoals blijkt uit een vaandel uit 1550 in het Legermuseum met de afbeelding van de Onbevlekte. De Onbevlekte Ontvangenis heeft zich genesteld in het hart van de infanteristen en er is geen infanterist die haar afwijst.
Sommigen hebben afstand gedaan van het transcendente en denken dat de dood het einde is, maar als deze dichtbij is en men ermee samenleeft, is er geen soldaat die niet bidt, geen Spaanse infanterist die niet zijn toevlucht neemt tot zijn Onbevlekte voordat zijn hartslag stopt.
Het beschermheerschap van onze Infanterie wordt meesterlijk beschreven door een dichter-soldaat, kolonel Luis López-Anglada:
“Hij was een soldaat van het Tercio; toen het
Luis López Anglada
de taak van Spanjaarden was om de dood
te zien als een dienst van eer en geluk,
vriend van de dapperste en metgezel.
Hij groef het graf, meer voor het graf dan om te overleven. Dode aarde
geworpen voor de rust van de sterkste.
Altijd samen de dood en de vlag.
Hij vond het schilderij; hij haalde het uit de grond.
Ze knielden allemaal onder de hemel
van de donkere en koude nacht van Holland.
En er gebeurde niets. ’s Morgensvroeg
vroor de zee en over het bevroren water
marcheerde de Infanterie weer.”
Eerbiedwaardige Beschermheilige van Spanje, allerzuiverste Ontvangenis. Luister naar onze smeekbeden, bescherm uw natie.